F. procumbens heeft een gele buis

F. apetala. Deze species (sectie Hemsleyella) is kroonloos. Een enkele keer is echter een kroonblaadje gezien en dat was geel. De betreffende URL waarin de foto staat is niet meer aanwezig, vandaar dat ik een zwartwit copie van het artikel hierbij insluit. Ook Jan de Boer heeft bij de in Nederland verspreide planten van F. apetala eenmalig een kroonblad gehad en dat was inderdaad geel. 

Via F. procumbens. Deze species is kroonloos. Het is niet zeker wat genetisch de kleur van de kroon is. Gecombineerd met het carotenoid pigment, wat waarschijnlijk recessief is ten opzichte van de anthocyanen, geef ik deze optie weinig kans. Met F. procumbens is veel gekruist maar tot nu toe geen geel in de nakomelingen.

Kleurverdunning. Oranje x wit (sterk verdund oranje geeft misschien geel). Vrijwel alle planten uit dit soort kruisingen waren steriel. Bovendien is het meeste wit waarschijnlijk een mankement in de anthocyaanproductie (en hebben ze genetisch gezien dus een andere kleur). Ik heb een enkele plant uit dit soort kruisingen die iets in de richting gaat (en ook steriel is!). Ook deze optie geef ik weinig kans.

Wit met een geel/groene zweem. Dit soort zaailingen worden regelmatig aangetroffen. In de herfst is het geel/groen veel dominanter dan in de zomer, wanneer het anthocyaan (dat in spoortjes toch wel aanwezig is) onder invloed van de hoge UV-straling zich toch vaak als roze manifesteert. Ook deze optie zie ik niet zo zitten.

Geacetyleerd pelargonidine (kruisingen tussen oranje en blauw). Hier heb ik in het verleden twee planten uit gehad met een zonbestendige gele kroon, de ene iets meer geel dan de ander. Beide zaailingen waren afstammelingen van F. magdalenae, waren niet te stekken en zijn in de allereerste winter doodgegaan. In deze richting moet volgens mij wat te bereiken zijn, maar het is wel een kwestie van lange adem!

F apetala (of F. inflata?). Van F. inflata hebben we wat nakomelingen die iets naar de gele/oranje kant gaan (Dutch Kingsize, Treslong). Verder kruisen geeft vrij snel rose/witte planten. Veredelaar Jan de Boer heeft zaailingen uit een kruising tussen F. apetala en Alaska (witte kroon). Deze zaailingen hebben licht rose en iets crème kroonbladen. Ikzelf heb F. apetala gekruist met F. magdalenae en hier naast een aantal tetraploide zaailingen ook een hexaploide zaailing uit verkregen (B00-369: 66x; 44 chromosomen van F. magdalenae - dus een ongereduceerde gameet - en 22 chromosomen van F. apetala). De tetraploide zaailingen zijn zeer moeilijk te overwinteren. De hexaploide is wat dat betreft makkelijker en is ook goed vruchtbaar. Deze plant heb ik onder andere met zichzelf gekruist. Hiervan komen de eerste zaailingen nu (begin 2004) in bloei. De terugkruising met F. apetala staat voor dit jaar op het programma. Doordat er een andere plant (in dit geval  F. magdalenae in is gekruist, zijn de kroonbladen in de zaailingen aanwezig - het afwezig zijn van kroonbladen is dus recessief -). Ik heb een kruising tussen B83-5 en F. apetala : Herps Aulos (zie foto links). Ook hier is het zeer moeilijk de plant in leven te houden (vooral botrytisgevoelig en een zwak wortelgestel). Echter, de kroonkleur is dermate nieuw dat ik het verantwoord vond deze plant toch te laten keuren en te verspreiden. Het lijkt er dus op dat F. apetala inderdaad van belang kan zijn voor de gele kroonkleur.

Genetische manipulatie. Zie ook pagina pigmentanalyse. Professioneel haalbaar, maar niet voor particulieren.Het kan via twee manieren:

	de anthocyaan productie kan middels het laten ontbreken van een bepaald enzym stagneren bij een tussenpigment dat geel van kleur is.
	er kan genetisch materiaal van andere planten (bijvoorbeeld de gele teunisboem die van dezelfde familie - Oenothera - is als de Fuchsia) ingebracht worden zodat de gele pigmenten (Flavone pigmenten) bij fuchsia's voor gaan komen.